Zastanawiałeś się, czym płacą mieszkańcy krajów hiszpańskojęzycznych? Dzisiejszy wpis będzie właśnie o tym, a zaczniemy od Hiszpanii.
Hiszpania należy do Unii Europejskiej (Unión Europea) od 1993 roku. Wraz z jedenastoma innymi krajami przystąpiła także do unii monetarnej i od 1 stycznia 2002 roku w Hiszpani płacimy jednostką monetarną o nazwie el euro. Dawną narodową walutą hiszpańską była la peseta. Nazwa la peseta pochodzi od nazwy dawnego hiszpańskiego srebrnego pieniądza el peso. Zaczęto jej używać w Katalonii i w Ameryce w XVII wieku.
Banknoty (los billetes) euro będące w obiegu wyglądają tak samo we wszystkich krajach strefy euro, natomiast monety (las monedas) różnią się od siebie rewersami. Na rewersach monet o nominałach jednego, dwóch i pięciu centów widzimy fasadę katedry w Santiago de Compostela; rewersy monet dziesięcio—, dwudziesta— i pięćdziesięciocentowych przedstawiają podobiznę słynnego pisarza Miguela de Cervantesa. Na jednostkach o nominałach jeden i dwa euro widnienie wizerunek byłego już króla Juana Carlosa. Spójrz:
A oto nazwy jednostek monetarnych używanych w państwach Ameryki Łacińskiej:
Argentina – el peso
Bolivia – el boliviano (el peso boliviano)
Chile – el peso (el chileno)
Colombia – el peso colombiano
Costa Rica – el colón
Cuba – el peso cubano
Dominicana – el peso dominicano
Ecuador – el sucre
Guatemala – el quetzal
Honduras – la lempira
México – el peso mexicano
Nicaragua – el córdoba
Panamá – el balboa
Paraguay – el guaraní
Perú – el nuevo sol
El Salvador – el colón
Uruguay – el peso uruguayo
Venezuela – el bolívar
Zapewne się domyślasz, że nazwa jednostek monetarnych Salwadoru i Kostaryki, el colón, pochodzi od nazwiska Krzysztofa Kolumba (Cristóbal Colón). Od nazwisk znanych i zasłużonych ludzi pochodzą również nazwy walut: w Ekwadorze — el sucre, od Antonio José de Sucre, generała i polityka wenezuelskiego żyjącego w czasach wojen o niepodległość w Ameryce Łacińskiej; w Wenezueli — el bolívar, od Simóna Bolivara, pochodzącego z Wenezueli polityka i wojskowego, który odegrał wielką rolę w procesie kształtowania się państw południowoamerykańskich; w Panamie — el balboa, od Vasco Nuñeza de Balboa, hiszpańskiego konkwistadora z przełomu XV i XVI wieku, który jako pierwszy przebył Przesmyk Panamski i odkrył Morze Południowe, później nazwane Oceanem Spokojnym; w Hondurasie — la lempira, od Lempiry, honduraskiego kacyka, który walczył z konkwistadorami.
Natomiast el guaraní, nazwa pieniądza paragwajskiego, pochodzi od plemienia indiańskiego Guaraní, zamieszkującego przed przybyciem Hiszpanów tereny od Amazonii po La Platę. Tak samo nazywa się także język używany przez tych Indian. Gwatemalski el quetzal pochodzi od nazwy ptaka o przepięknym upierzeniu, którego można spotkać w górskich lasach Meksyku i Ameryki Środkowej. Peruwiański el nuevo sol, bywa nazywany także el inti od nazwy inkaskiego Boga Słońca („słońce" w języku hiszpańskim to el sol).
Te jednostki monetarne mogą się dzielić na sto części nazywanych w zależności od regionu: centavos, céntimos lub centésimos.
[fb_button]
u7x9cc0